Morgen....

Het is nu vrijdagmiddag 5 uur. Over 12 uur gaat mijn wekker en begint de dag waarnaar ik de afgelopen 12 maanden heb toegewerkt. Nu al licht zenuwachtig, maar ook wel vol goede zin. 3 jaar geleden wist ik dat het het wel goed zou komen tijdens mijn zilveren marmotte poging. Ik wist dat als ik me aan de opdracht hield (hartslag steeds maximaal 170, altijd het kleinste verzetje en goed blijven eten en drinken) ik het rondje zou volbrengen in een tijd die goed moest zijn voor zilver. Onderweg heb ik me dus nauwelijks bezig gehouden met mijn eindtijd.
Morgen is het heel anders. Ik heb geen idee of ik in staat ben om onder de gouden grens te fietsen. Kan ik wel de 4 alpenruezen beklimmen met steeds mijn hartslag boven de 170. En als ik dat voor elkaar krijg,of dat dan voldoende is om in 8h49 rond te komen. Dat maakt me zenuwachtig, maar ook onzeker. Ik weet niet precies wat me te wachten staat morgen. Ik weet dat ik met een gemiddelde hartslag van 175 de Glandon kan beklimmen, maar ik weet niet of ik daarna ook nog in staat ben om de Telegraph en de Galibier met een zelfde inspanning op te fietsen. De Alpe wordt sowieso een beproeving, dat weet ik nog van mijn vorige edities.
Goed, ik kan er helemaal niets meer aan veranderen. Ik heb mijn trainingsarbeid gehad, er veel voor gedaan en ik moet er dus goed voor staan. Heel zeker ben ik niet, want ik vond het nodig gisteren weer mijn hartslag in rust te bepalen, en die kwam niet onder de 50. Ik slaap op 1200 meter hoogte, maar dat mag toch niet zo’n impact hebben op mijn hartslag in rust? Ik ben zeker uitgerust en volledig hersteld, dus daar kan het niet aan liggen. Waar het dan wel aan ligt weet ik niet, en ook dat maakt me onzeker. Als er een plausibele verklaring voor zou zijn, zou dat een hoop schelen. Nou lees ik zojuist een reactie van een sportfysiotherapeut op mijn blog dat door de warmte je hartslag wel tot 20 slagen hoger kan zijn dan normaal in Nederland. Dat is een hele geruststelling. Dank voor het berichtje!

De weersvoorspellingen voor morgen zijn redelijk ideaal. Niet te warm en niet te koud; overdag een graadje of 23. Gisteren hebben Jos en ik de samenwerking onderweg getest door nog even een uurtje te fietsen op het vlakke. Mijn cockpit is ingericht:
Met behulp van de portofoons kunnen Jos en ik communiceren en zo elkaar makkelijker vinden. Jos heeft zijn Honda zo ingericht dat hij achterop een afgesloten bak heeft met daarin water, gelletjes en koeken. Zo zal het mij gedurende de trip aan niets ontbreken. Zoals gezegt: de omstandigheden zijn ideaal, daar zal het niet aan liggen. We zullen zien. Over 24 uur weet ik meer.