Bagger

Ik heb de veld tour tocht vanuit Escharen aan me voorbij laten gaan, omdat daar veel lange stukken langs polderslootjes en weilanden tussen zitten en maar weinig bos. Ben in plaats daarvan op de racefiets gestapt met als doel 100+ km op de teller te zetten. Ik wilde naar Groesbeek om een paar heuveltjes te slechten. Vorig jaar aan het eind van de zomer was ik redelijk in vorm en kwam ik de heuvels redelijk rap op. Ik kan me herinneren dat ik zelfs Niels uit het wiel reed op de 1.5km lange klim (a 4%) naar Tivoli bij Berg en Dal. Op het buitenblad reed ik daar ruim boven de 25km per uur gemiddeld omhoog en kwam ver voor de rest boven. Om te zien hoe het gesteld is met de conditie besloot ik dus richting Berg en Dal te rijden om te zien hoe ik nu boven zou kunnen komen. Helaas liep het anders en ben ik nog voor Groesbeek afgedraaid en weer naar huis gefietst.
Om 10 uur sochtends vertrokken terwijl mijn teller 2.3 graden boven 0 aangeeft. Best fris dus. Ik was vol goede moed, maar het liep niet. Het ging simpelweg bagger. Ik kwam nauwelijks vooruit. Goed, de wind was uit het oosten, en ik reed dus de eerste 30km op de dijk met tegenwind, maar dat kan niet alles verklaren. De benen gaven gewoon niet thuis. Richting Groesbeek steeds de hartslag onder de 160 gehouden en de cadans boven de 100. Met die combinatie kwam ik niet verder als 28 per uur. Redelijk bedroevend.

Het is trouwens geen pretje om in deze periode in de polder met de racefiets rond te rijden. Vele boeren besluiten in oktober hun waren van het land te halen wat voor veel met modder bedekte wegen zorgt. Op de Berghemseweg richting Haren was er tot overmaat van ramp ergens een lek in een dijk geslagen of zoiets, wat voor een leuke laag slik zorgde. Eenmaal in de modder was er geen weg terug. In no time zat ik helemaal onder. Het wit van mijn fiets was niet meer te herkennen, en mijn benen waren helemaal bruin. Fijn.
Kort erna reed ik over een pad waar de vele brokken klei reeds waren opgedroogd waardoor ik me op een soort teststrook van een schokdemper fabrikant waande. Fijn. Eenmaal op de dijk bij Overlangel ging ik er vanuit dat dat wel achter de rug was. Helaas. Op het stuk dijk aan de noordkant van de Maas van Grave naar Heumen waren de plaatselijke boeren bezig met het rooien van mais wat zorgde voor een verse laag bagger op m'n weg. Fijn. De veldtoertocht vanuit Escharen zal er niet voor onder gedaan hebben...
Awel, er stond een mooi zonnetje, en ik zat op de fiets. Niet zeuren dacht ik. Maar genieten was er niet bij. Mijn snelheidmeter gaf nog steeds bedroevende waardes aan van onder de 30 per uur, en de benen gaven reeds aan dat daar weinig verandering in zou komen.

In Heumen heb ik staand op het buitenblad getracht volle bak het viaduct te slechten, zoals ik vorig jaar altijd deed als ik hier reed, maar zondag was het huilen met de pet op. Halverwege moest ik me alweer in het zadel laten zakken doordat de benen het opgaven, terwijl de hartslag nog maar net 185 was.
Het klimmetje naar Groesbeek wat niet zo lang is en doorgaans op het buitenblad met 30 per uur kan was de druppel. Nog ruim voor het eind waren de benen al verzuurd en zakte de snelheid onder de 30. Dit had geen zin vond ik, dus ik ben nog voor de top omgedraaid en huiswaarts gekeerd. Op de dijk had ik nu meewind, dus hoopte ik nog op een opleving waardoor ik de terugweg met ruim in de 30 gemiddeld zou afleggen, maar ook dat was teveel gevraagd voor mijn benen. Ben dus maar zonder pretenties rechtstreeks naar huis geboemeld.... af en toe slalommend tussen de modderkluiten... Fijn. Ik kwam uiteindelijk thuis na precies 80km met een gemiddelde van net geen 28 per uur... bagger. Als beloning mocht ik nog een kwartiertje uittrekken om mijn fiets schoon te maken. Fijn...

Zit me nu wel af te vragen waarom het nou zo belabberd ging. De uitdraai van Polar gaf aan dat ik gemiddeld 211 watt heb weggetrapt, en dat is toch heel behoorlijk. De duurritten van de afgelopen maanden hebben allemaal gemiddeld waardes van onder de 180 watt. Is dus toch een beetje vreemd. De wind was zondag best aanzienlijk, maar toch... Eens goed over nadenken...