rondje alleen

Waren we vorige week dinsdag nog met z'n drieën, deze dinsdag was er niemand beschikbaar om de weg op te gaan. Het had de hele dag geplensd, maar in de loop van de middag was het gestopt, en tegen half 6 was de weg opgedroogd. Om half 7 ben ik na het eten op weg geweest, met mouwstukken, want het was slechts 14 graden. Ik wilde graag de weg op, omdat er een oostenwind stond, en dat is het niet zo vaak. Met oostenwind is het op de dijk meewind, en dat is een stuk leuker dan met tegenwind, zoals bijna elke dinsdag het geval is.
Ik ben rustig vertrokken en heb in D1 de eerste 20 km afgelegd. In de polder met tegenwind was de snelheid daardoor niet vaak boven de 30 per uur. Eenmaal bij Overlangel de dijk op had ik me voorgenomen om tot aan Lithoijen in D3 te rijden, maar net als 4 weken geleden lukte het me nauwelijks om mijn hartslag boven de 180 te krijgen. De snelheid was wel weer prima, maar hoger als 182 is de hartslag nooit geweest bij een cadans van 105. Ik kreeg gewoon geen zwaarder verzet rond met een zelfde cadans. Qua snelheid ging het dus redelijk, want de 25km naar Lithoijen ging met 35,0 km/h gemiddeld tegen een gemiddelde hartslag van 173. Normaal zou ik daar van te voren voor tekenen, maar ik wilde een D3 training, en op deze manier was het een D2 training.
Uiteindelijk heb ik het rondje van 50 km met 32,1 km/h uitgefietst met een gemiddelde hartslag van 166. Een prima D2 training dus, met een behoorlijk hoog gemiddelde snelheid (in combinatie met de gem. hartslag van 166) voor mijn doen, maar het was niet de opdracht. Ik vraag me wel af waar het aan ligt dat ik mijn hartslag niet in de 180 kreeg. Waar zou dat door komen? Enerzijds is het prima, want ik rijd met gemiddelde snelheden die ik vorige seizoenen niet reed, zeker niet met de bijbehorende gemiddelde hartslagen, maar anderzijds snap ik niet waarom ik geen hogere hartslagen kan rijden. Vorig jaar deed ik mijn 13,9km tijdrit nog met een gemiddelde hartslag van 184 gedurende ruim 23 minuten. Toch weer eens proberen, want wellicht zit het gewoon tussen de oren, Tenslotte reed ik vorige week met Roy minuten lang met een hartslag van boven de 188, en bij de ronde van Pijnacker heb ik ruim een kwartier op en boven mijn omslagpunt gefietst. Dan moet het als ik alleen ben op de weg toch ook lukken? Stof tot nadenken.