weer es spinnen

Na 6 weken heb ik vandaag eindelijk weer een keertje kunnen spinnen. Louwie had een zwaar programma samengesteld zei hij, dus we konden onze borst nat maken. Ik besloot, om te zien hoe het was gesteld met de vorm en de conditie, nergens in te houden, en alle nummers maximaal te gaan. De nummers waren inderdaad erg pittig, maar het voelde prima. Meteen bij het eerste nummer moest er al flink geklommen worden en schoot de hartslag naar de 185. Bij de 4 nummers die volgde was het idem. Hartslag mooi richting omslagpunt, en de beentjes gaven geen kik. Het laatste nummer duurde 10 minuten. De eerste 5 minuten daarvan waren een zittende klim tegen een rustige cadans. Ik zorgde ervoor dat ik in die 5 minuten de hartslag langzaam richting 188 liet lopen, door de weerstand stapsgewijs op te voeren. Louwie had namelijk aangekondigd dat we daarna 5 minuten lang staand zouden klimmen tegen een steeds zwaarder wordende weerstand.
De hartslag was 185 toen we moesten gaan staan en door het bijdraaien liep het binnen een halve minuut boven 188. Vanaf dat moment is het 4min30 langzaam gestegen. Elke minuut schroefde ik de weerstand licht op. Ik wilde wel eens weten waar toe ik op dit moment in staat ben. Het viel niet mee, maar het liep goed. De laatste minuut was niet de fijnste van de spinles, maar ik bleef het goed volhouden en stopte pas toen Louwie helemaal tot 0 had terug geteld. Het zweet gutste van mijn gezicht, en doordat ik mijn mond wagenwijd open had gehad, had het speeksel ook vrij spel gehad. Lekker allemaal. Eenmaal terug in het zadel gezakt gaf mijn Polar als max 199 hs/min aan. Niet gek. Na nog een paar minuten uitfietsen en rekken en strekken gaf mijn Polar aan dat ik ruim 900 kcal had verbrand. En ik voelde me eigenlijk best goed. Ik herstelde snel en de bovenbenen waren slechts lichtgevoelig na de les; niet eens helemaal verzuurd dus, al heeft het melkzuur toch best in behoorlijk hoge concentraties door mijn spieren heen gesuisd.
Conclusie is dat het er goed voor staat denk ik. Denk dat de conditie op een goed nivo is. Nog niet dat van vorig jaar oktober, maar dat is ook niet noodzakelijk. Wel is duidelijk dat de duurritten in combinatie van de interval ritten op dinsdag (en de mega-weerstandstraining tijdens de Ronde van Pijnacker) de afgelopen maand effectief zijn gebleken. Nu is het zaak om deze conditie vast te houden. En dat is deze maand niet makkelijk, want op mijn 12-daagse vakantie naar Menorca vanaf volgende week heb ik geen beschikking over een racefiets. Om te voorkomend dat dit all-inclusive avontuur mijn voorbereiding lichtelijk in de war gooit, neem ik mijn hartslagmeter en mijn trimschoenen mee. Ik hoop zo een paar keer een rondje te kunnen rennen, om een beetje te blijven bewegen.

Voor wat betreft de maximale hartslag van 199 van vandaag ben ik niet ontevreden. 3 jaar geleden tijdens het sportmedische onderzoek in het Jeroen Bosch ziekenhuis had ik als max 202. Dat was tevens een van de laatste keren dat ik een hartslag gehad heb van boven de 200. Dat was ook vandaag niet het geval, maar ik had nog wel het gevoel achteraf dat ik nog een klein beetje over had. In november wil ik het sportmedisch onderzoek herhalen. Enerzijds om te zien waar ik sta, en voor de 20 weekse trainingsperiode voor de Marmotte 2011 de goede trainingszones te laten bepalen, maar anderzijds omdat het moet. De organisatie van de Marmotte vereist namelijk een sportmedische keuring. Om te voorkomen dat ze die van 3 jaar geleden niet meer accepteren kan het dus geen kwaad het opnieuw te doen.
Over de Marmotte 2011 las ik overigens dat de datum voor 2011 nog niet definitief is. Er is wat onenigheid tussen de organisatie en de gemeente Bourg/Alpe d'Huez, omdat er tevens een ander groot evenement rond de geplande datum wordt verwacht. Daarnaast komt de Tour van 2011 waarschijnlijk weer langs de Alpe, en het is nog niet bekend wanneer dat is. Even afwachten dus. Ergens in oktober, als de Tour route bekend is, zal er ook wel een definitieve datum voor de Marmotte 2011 worden aangekondigd. Geduld.