Kankerbestrijding en fietsen zijn sinds Lance Armstrong onlosmakelijk met elkaar verbonden. Op initiatief van Lance zelf is de Ride for the Roses ontstaan welke in Nederland navolging heeft gekregen in 1998. Gisteren was dus alweer de 13e versie van de tocht met als doel veel geld op te halen voor de KWF kankerbestrijding; dit keer vanuit bloemenveiling FloraHolland in Venlo. Een mooie grote locatie om de vele duizenden wielerliefhebbers die zich hadden ingeschreven te ontvangen voor de tocht over 110km in noord Limburg.
Ik deed mee met het MSD-bedrijventeam, wat inhield dat we bij aanvang ontbijt kregen en lunch bij terugkomst. Het was allemaal heel goed geregeld. Alles goed aangegeven en vele vrijwilligers om alles in goede banen te leiden. Niets dan lof dus. Om kwart over 10 werd het startsein gegeven en ging een aantal prominenten, waaronder Kai Reus en Theo de Rooy, ons voor.
Om ruim 10000 wielrenners in colonne zonder grote problemen 110 km te laten fietsen is een beste opgave, maar de organisatoren hadden weinig aan het toeval over gelaten en de tocht over brede wegen laten lopen. Alle wegen/kruispunten werden afgezet als het mega peloton langs kwam. Alleen bij een aantal wegversmallingen werd het wat stroperig waardoor op die punten de snelheid werd gereduceerd tot stapvoets. In het peloton zelf was het goed toeven. Als het rolde was de snelheid ruim boven de 30 en in het zog van de vele fietsers voor me was de hartslag steeds bijzonder laag: voor gisteren had ik nog niet vaak de combinatie hartslag/snelheid van 106/35 op m'n Polar gezien. Af en toe was de snelheid echter flink hoog -ruim boven de 40- als er weer een wegversmalling was geweest en de boel erna uit elkaar getrokken werd. Dat maakte de tocht tot een zeer prettige rit, zeker als de wind tegen was en er geen renners meer voor je reden was het best lekker om eens flink op de pedalen te moeten trappen om de voorgangers weer bij te halen (max. snelheid: 44,8 km/h).
Na even meer dan 4 uurtjes waren we rond, en dus weer terug bij de bloemenveiling. Aldaar kregen we nog een heerlijk pasta buffet met salades voorgeschoteld. Al met al een fijne duurtraining gehad (gemiddelde hartslag 135; 2951 Kcal)) en me prima vermaakt met mijn collega's op de fiets. Belangrijker is dat de tocht er voor gezorgd heeft dat er in totaal ruim 8 ton is opgehaald voor het KWF.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zover mij bekend is de RotR bedoeld als tourtocht en beslist niet als een race, zoals kennelijk hier het geval was.
BeantwoordenVerwijderenJammer, want de opbrengst van 8 ton, een stuiver per inwoner, is eigenlijk maar heel summier
Ik heb de tocht beschreven zoals ik het heb beleefd. De Polar uitdraai achteraf wees uit dat er steeds goed werd doorgereden boven de 30 per uur. Dat neemt niet weg dat je de tocht ook had kunnen rijden zonder ooit deze snelheden te bereiken. Juist doordat we steeds de gaten (veel te) snel dicht reden was de snelheid regelmatig zo hoog. Dat heeft vast niet voor alle deelnemers gegolden. De gemiddelde snelheid was danook achteraf 27,3 km/h.
BeantwoordenVerwijderenDe opmerking over de stuiver per inwoner vind ik nogal azijnpisserig. Per deelnemende fietser is het welgeteld 80 euro, en dat vind ik een flink bedrag. Daarnaast is élke stuiver er immers 1. En elke stuiver brengt ons dichterbij de mogelijkheid ooit kanker als chronische ziekte te kunnen bestempelen. Je kan het ook anders zien: zónder de RftR was het KWF 8 ton misgelopen.
Nog een feitje: de RftR USA haalde dit jaar 3 miljoen dollar op. Aangezien de states ongeveer 20x zoveel inwoners heeft als Nederland is de in ons land ingezamelde 1 miljoen dollar best indrukwekkend.
BeantwoordenVerwijderen