ploegen door de sneeuw

Vorige week had ik nog de wens uitgesproken om met windstil weer, week zonnetje, een paar graadjes vorst en bij voorkeur een vers laagje sneeuw het bos in te duiken. Toen tijdens het rondje over de Maashorst was het genieten, en dus keek ik erg uit naar een tweede tocht door het witte wonderland op 2e kerstdag. Dit keer stond de route uitgezet door TWC Ons Verzet vanuit Schaijk op het programma. Een thuiswedstrijd over de Maashorst en Herpeduin. Helaas vernam ik op 1e kerstdag dat de club had afgezien van het uitpijlen van een route. Balen. Helemaal omdat de directeur van mijn hoofdsponsor Velux (voor al uw adviezen, ontwerpen, levering, keuren en onderhoud van elektrotechnische installaties tot mechanische ventilatie) vandaag helemaal vanuit het westen des lands naar Oss zou komen om een keertje echt door het bos te kunnen ATB' en.
Ondanks de sneeuwval en de 50-km snelheidslimiet op de snelwegen besloot Dennis toch af te reizen naar Oss. We besloten de vaste route van 26km vanuit Bedaf (Uden) te fietsen. Het weer was top: net een paar graadjes vorst, geen zuchtje wind en een zonnetje dat z'n best deed door de mist te dringen. Ook het verse laagje sneeuw was geregeld, want donderdag was er nog flink wat gevallen. Alleen bleek het daardoor niet alleen nog mooier in het bos, maar werd het ook een nogal ongewoon rondje ATB'en...

Rond half 10 parkeren we de auto bij het startpunt in Bedaf. Na de banden druk te hebben aangepast aan de omstandigheden gaan we al glibberend en glijdend op pad over de weg. Na een paar honderd meter slaan we rechtsaf een fietspad op richting de Bedafse bergen. Hier blijkt meteen dat er wel iets meer sneeuw was gevallen dan "een vers laagje": het is meteen hard werken terwijl het voorwiel je alle kanten op trekt. Eenmaal in het bos blijkt helemaal dat er vandaag geen sprake kan zijn van een hoge gemiddelde snelheid. De sneeuwval van donderdag heeft er voor gezorgd dat er ruim 20cm sneeuw ligt, en aangezien er sindsdien nog nauwelijks enthousiastelingen zoals ons zich in het bos hebben gewaagd, moeten we regelmatig ook echt door 20 cm sneeuw heen ploegen. Met name aan de bosrand, en over de boerenpaden is het bijna onmogelijk om doorheen te komen. Op die paden is de enige houvast een al weer onder gesneeuwd auto spoor van enkele tientallen cm diep. Als je je evenwicht verliest en uit het spoor moet sturen sta je bijna meteen stil in de nog onberoerde diepe laag sneeuw . Als je moet afstappen is het nauwelijks nog mogelijk om weer op gang te komen. Zwaar op de pedalen rossen is de enige manier om er doorheen te komen. Pittig, maar wel erg leuk! Op sommige stukken is de sneeuw door de wind tot kniehoogte opgewaaid, en daar is het helemaal een uitdaging om rijdend doorheen te komen. Door te blijven zitten (druk op het achterwiel) en op een middelzwaar verzet continue druk op de pedalen te houden is het met moeite vol te houden. De weg over de wildbrug is ook een uitdaging doordat ook daar flink veel sneeuw ligt en er, gezien de sporen, nog nauwelijks mensen zijn geweest. De route is overigens goed aangegeven en is best gevarieerd, maar heel veel technische single tracks zitten er niet tussen, en dat is best jammer. Zonder sneeuw is dit denk ik een best snel parcours en door rappe jongens rond het uur af te leggen. Echter vandaag zit dat er niet in. Na 1 uur staat er nog maar net 10 km op mijn teller. Om de 10 km af te leggen heeft me wel bijna 1000 kcal gekost, zo meld mijn Polar mij desgevraagd. Maar het gaat me goed af. Mijn hartslag is eigenlijk nooit boven de 180 gekomen, en de benen geven geen krimp. Nou is het ook wel een interval trip doordat we regelmatig even stoppen (op elkaar wachten, ijs tussen de weigerende SPD-pedaaltjes uitkrabben) waardoor er geen sprake is van continue zware arbeid. Daarnaast heb ik het met mijn 60+ kg een stuk minder zwaar dan Dennis, waarbij er ruim 80kg op z'n achteras leunt.
Heel af en toe kan de snelheid even omhoog als we op een singeltrack onder de bomen terecht komen, alwaar al meerdere fietsers ons voor zijn gegaan, maar dat is slechts sporadisch. Het moeilijkste stuk is een paadje tussen de bomen waar nog geen enkel ander wezen is geweest sinds de sneeuwval van afgelopen week, en waarop wij worden geacht een paar hobbeltjes te slechten. Onze fietsen lijken hier voor een groter deel onder de sneeuw te verdwijnen dan dat ze er bovenuit komen. Ongewoon. Door dit soort paden krijgen we steeds meer problemen met onze SPD clips. Regelmatig moeten we even stoppen om de klompen ijs er tussen uit te peuteren omdat de schoenen er simpelweg niet meer in willen klikken. Hoe dan ook. Het is genieten. Zo rond 11 uur straalt de zon genoeglijk waardoor het plaatje van de dikke laag sneeuw op de bomen nog mooier is. En ook vandaag zie ik een 4-tal reeën voor me over het pad springen. Dit is genieten. Een heel speciale ervaring. Na tweeënhalf uur zijn we weer bijna terug bij de auto als we langs de Bedafse bergen worden geleid. Ik had gehoopt dat de route hier nog overheen zou lopen, maar helaas. Aan de andere kant is het ook weer niet zo heel erg, omdat het er sterreves druk is met kids die gebruik maken van de hoogteverschillen aldaar om vanaf te glijden. Ieder z'n winterpret. We zijn nog even van de route af gereden en hebben geprobeerd naar boven te fietsen, maar om lukraak rond te gaan ploeteren is niet heel erg verantwoord door de aanwezigheid van de vele ongeleide kleuters. Na een tijdje het tafereel te hebben gadegeslagen zijn we verder gereden.
Na 2h44min en 2250 kcal staat de teller op 28,5km. Geen wonderlijk gemiddelde, maar wel een wonderlijke ervaring. We hebben ons erg goed vermaakt, en ik denk ook dat we een goede training hebben afgedraaid. Persoonlijk beviel het me sportief erg goed. Gedurende de 2h44m was er geen verval in vermogen, en ik kon tot het eind aan toe op de grote plaat op de macht door de hoge sneeuw ploegen. Opvallend was het feit dat ik over de trip een gemiddelde hartslag van slechts 150 heb gehad, en dat mijn hartslag nauwelijks boven 180 is geweest. Wat de getalletjes ook zijn, en hoe ik me ook voelde, veel kan ik er niet mee,omdat deze omstandigheden onvergelijkbaar zijn met hardrijden op de weg. Wel geeft het me een goed gevoel, en ben ik nog nieuwsgieriger naar mijn prestaties als ik weer de weg op ga. En dan zal pas halverwege februari zijn. Ik heb ondertussen voor vanaf de 2e week van februari een trainingsschema voor de eerste 8 weken opgesteld, en ik heb er zin in. Tot die tijd zal ik de ingeslagen weg van vorige week handhaven. Dus dinsdag volle bak krachttraining en maximaal spinnen, en vrijdag hetzelfde riedeltje op een iets lager pitje, zodat ik zondags het bos in kan. ZO hoop ik nog een paar mooie ATB tochten mee te pikken deze winter, en bij voorkeur in de sneeuw, want dat heeft toch wel wat.

Cotton eye Joe

Afgelopen vrijdag was de laatste free-spinnig les van het jaar (op kerstavond en oudejaarsavond is Four2go dicht), en dus had Louwie weer iets origineels bedacht. Aangezien we 2 weken geleden nog een ritje in Lombardije hadden gereden (Tacx video via de beamer), was het nu iets heel anders. Louwie had zijn laptop op de beamer aangesloten en had de nummers die hij voor zijn les had uitgekozen voorzien van clips. Louwie kiest sowieso altijd weer originele nummers uit, maar deze keer was het wel erg bijzonder; in ieder geval dusdanig dat we flink werden afgeleid. Hij had 55 minuten aan youtube filmpjes aan elkaar geplakt en er een flink pittige work-out bij bedacht. De meest uiteenlopende clips kwamen voorbij. Van een bijzonder slechte Last Christmas cover, tot een Disney compilatie. Bijzonder fout was een clip van Shakin Stevens, zo fout dat het weer leuk werd. De topper was echter een mix van Rednex hits! Ha, goeie ouwe tijd. Cotton eye Joe, Whish you were here, Old Pop in an Oak, geweldig! Flinke beat en trappen maar. Ik heb met een brede glimlach de les afgewerkt. Wellicht een tip voor mezelf als ik dalijk weer wat vaker op de Tacx in de garage kruip: in plaats van tv te kijken, de laptop voor mijn neus en clips draaien.
In ieder geval heb ik vrijdag een bijzonder vermakelijke spinning les gehad, met dank aan Louwie!

winterpracht

Geef mij een verlaten bos, een paar graden vorst, windstil weer en een waterig zonnetje, en bij voorkeur nog een vers laagje sneeuw, en je maakt me volmaakt gelukkig. Dan is het moeilijk om de ATB aan de haak te laten. Daarom zat ik me al twee dagen te verkneukelen omdat de weersvooruitzichten voor de 45km van Deurne vandaag voor wat mij betreft bijzonder gunstig waren. Helaas was de trip afgelast. Geen idee waarom, maar helaas, geen uitgezette trip dus. Daarom ben ik met Paul een vrij rondje wezen doen rond de Maashorst, want met de omstandigheden zoals die vandaag konden we dat niet aan ons voorbij laten gaan. En wat kan ik zeggen, het was magnifiek. Wat is het bos mooi als er een vers laagje sneeuw is gevallen. En daar mag ik dan met mijn ATB doorheen rijden, geweldig. Maagdelijk witte paadjes, nog onberoerd door andere vroege vogels met een zelfde fascinatie voor deze omstandigheden. Het plaatje werd nog vervolmaakt door een tweetal groepjes reeën die voor ons het pad kruiste. Stil genieten. Poëzie tussen de bomen.
Je vergeet bijna dat je aan het sporten bent. En daar gaat het uiteindelijk ook om. En het ging best aardig. Goed, het was best pittig, de snelheid kwam slechts zelden hoog in de 20 per uur, maar dat is ook niet zo gek als je je door een paar centimeter verse sneeuw moet worstelen. En ook geheel vlekkeloos verliep het niet. Tot twee keer toe kwam ik onzacht met de ondergrond in aanraking. Er staan helaas geen bordjes die waarschuwen voor een laag ijs in een bocht onder de sneeuw. Ook Paul maakte twee schuivers. Gelukkig zonder erg, afgezien van een gekreukt ego.
Na 27km waren we weer terug in Uden. En daar hebben we 1h40min over gedaan. Een gemiddelde snelheid van nog geen 18 in het uur. Ik heb de hartslag redelijk in toom gehouden. Slechts een paar keer ben ik op kop los gegaan en steeg de hartslag even boven de 180, maar met een gemiddelde hartslag van 153 heb ik niet afgezien. De vraag vooraf was of ik kon merken dat ik nu anderhalve maand krachttraining doe. Moeilijk te zeggen. De paar hellingen die erin zaten gingen me makkelijk af, en even aanzetten om mijn voorganger bij te halen was ook geen probleem. Maar omdat de omstandigheden niet echt alledaags waren en omdat ik alweer twee maanden geleden voor het laatste op de ATB heb gezeten kan ik niet makkelijk zeggen of er merkbaar verschil is.
Ik hoop dat de tocht vanuit Schaijk 2e kerstdag niet ook wordt afgelast, want vandaag smaakte naar meer. En aangezien er voorspeld is dat de temperatuur de komende week niet boven 0 zal komen, is er goede kans dat het bos er ook volgende week nog zo mooi bij ligt.

marmotte 2011

Ik was net even aan het surfen op de site van Sportcommunication, en daarop vond ik een inschrijflijst voor alle evenementen voor 2011.
Een beetje knip en plakwerk in excel leerde mij dat er zich reeds 3775 deelnemers voor de Marmotte 2011 hebben aangemeld. De hoeveelste ik daarvan was kan ik niet echterhalen. Feit blijft dat mijn tijd in 2008 goed is voor het tweede startvak. Als ik het me goed kan herineren, dan is het 1e vak bestemd voor startnummers 1 tm 400 en het tweede startvak voor 401 tot 4000. Als dat nog steeds klopt, dan is het wel zeker dat ik in het tweede vak mag starten, en mag ik dus op 2 juli vanaf 7:30h aan de bak. Weer een zorg minder!

Lekker lesje

Eergisteren was het dinsdag, en volgens mijn nieuwe schema mag ik dinsdag los. En zo geschiede. Ik heb heerlijk getraind. Het ging super. Twee uurtjes bezig geweest en ruim 1700 kcal verbrand en een lekker moe maar voldaan gevoel naderhand.

Ik sta overigens sinds vorige week andersom onder het squat rek. Nu sta ik met mijn gezicht naar de spiegel. En het klinkt misschien een beetje narcistisch, maar het is best indrukwekkend om mezelf een squat te zien doen. Er hangt nu 90 kilo aan de bar, en inclusief die barhandel leunt er nu dus 100 kilo op mijn schouders, en dat vind ik voor mijn persoontje best veel. Ach ja... De quadriceps hebben het er maar zwaar mee...

Na ruim 900 kcal tijdens de krachttraining volgde een klein uurtje spinnen a ruim 800 kcal. Met een gemiddelde kcal/min waarde van 16,0 weer een best redelijk pittig lesje. Weer een paar keer gepiekt, maar niet te gek, voornamelijk op souplesse op hoog beenritme.

Nu is het zaak om morgen de training op een iets lager pitje af te werken, en ook de spinles niet te gek te doen, want as zondag staat een ATB-rit van 45km in Deurne op het programma. Ik denk dat dat een zwaar ritje wordt, omdat het flink geregend heeft en nog lang niet alle neerslag is gevallen deze week. Met een temperatuur van vlak onder 0 en honderden andere fietsers voor me zal het wel flink modderworstelen worden. Normaal ben ik niet zo van de modder, maar nu heb ik er gewoon erg veel zin an. Tis alweer veel te lang geleden dat ik door het bos zoefde.

Ook op 2e kerstdag staat ondertussen de rit vanuit Schaijk op het programma, en ook daar heb ik erg veel zin in. Een thuiswedstrijd rond de Herperduin.

toch aanpassen programma

Ik liep al een tijdje te dubben over of mijn keuze om uitsluitend nog maar krachttraining (icm spinnen) te doen gedurende de winter de juiste is. Feit is dat ik tussen de krachttraining- en spinningsessies gewoon geen puf heb om een paar uur dusdanig in te spannen op de fiets dat de training kan doorgaan voor duurtraining. Hoewel, zoals ik in dit blog al vaker heb gemeld, het duurvermogen het belangrijkste is om aan te werken voor de Marmotte 2011, vond ik toch dat ik een keuze moest maken, en dus ben ik nu al 5 weken uitsluitend alleen op dinsdagavond en vrijdagavond ruim 2 uur in de weer om met name aan het vermogen te werken. Het duurwerk staat vanaf eind februari weer prominent op het programma, zo heb ik me telkens voorgehouden.

Aangezien mijn spinning instructeur op vrijdag (Louwie) eveneens voorafgaand aan de spinles die hij geeft aan de gewichten hangt, hebben we het er de afgelopen twee weken zo nu en dan gehad over mijn programma. Hij heeft me nu een paar keer bezig gezien, en vond dat ik niet heel erg goed bezig was. Hij vindt 5 beenoefeningen met maximaal gewicht eigenlijk teveel, zeker in combinatie met een spinningles, waarin ik ook nog eens probeer maximaal te gaan. Gisteren vroeg ik hem wat ik eigenlijk bereik met maximaal spinnen na een krachttrainingsessie. Louwie vindt dat ik daar niet heel erg veel mee bereik daar ik dat twee keer per week doe. Op het antwoord op zijn vraag hoeveel duurtrainingen ik in de week doe zei hij dat hij het onverstandig van mij vond geen duurtrainingen meer te doen tot eind februari. Dat vind ik zelf ook wel, maar ik moet een keuze maken zei ik, gezien het feit dat ik eigenlijk gedurende de hele week met flink verzuurde benen rondloop. Het koste weinig moeite me te overtuigen van het feit dat ik toch moet proberen wekelijks de weg op of het bos in te gaan. Om dat toch te kunnen zonder een krachttraining/spinningsessie van mijn programma te schrappen, stelde hij het volgende voor:
Op dinsdag kan ik ongewijzigd doen wat ik altijd doe. Dus krachttraining, met weinig herhalingen en hoge gewichten, gevolgd door een intensieve spinningles.
Op vrijdag moet ik 2 van de krachttrainingoefeninigen schrappen (blijven over de squat, deathlift en lunges) waarbij ik minder gewichten kies maar meer herhalingen (12). De spinningles die er op volgt moet ik niet maximaal doen, dus de hartslag onder controle houden; zo rond de 80%. Op deze manier zou ik de verzuring in mijn benen niet heel ver doorvoeren, en kan ik dus op zondag (waarschijnlijk) wel het bos in of de weg op en aan het duurvermogen werken.

Elke expert lijkt telkens weer wat anders te zeggen, en ook in de boeken en op internet zijn genoeg tegenstrijdigheden te vinden. Daarom durf ik niet met zekerheid te stellen dat de oplossing van Louwie nu ineens het gouden ei is, maar het klinkt wel goed, en, belangrijker, het voelt ook goed. Ik heb daar nu een dagje over nagedacht en ik denk dat ik dus toch mijn programma ga omgooien nav de tips van Louwie. Niet alleen mis ik het ploeteren in het bos, maar op deze manier kan ik ook zien wat het effect van de krachttraining is op mijn fietsprestaties.
Ik heb gisteren wel alle 5 de beenoefeniningen gedaan, maar bij de spinles heb ik me ingehouden (gem. 13,9 kcal.min.) Aangezien ik dinsdag niet gesport heb (ziek op bed) overweeg ik om morgenochtend weer een eerste ritje in het bos te maken.

Ziek

Beetje balen. Ik had me zo voor genomen om gedurende 4 maanden geen krachttraining- en spinningsessie te missen. Helaas ben ik dindag halverwege de dag naar huis gegaan omdat ik me beroerd voelde. Dat is voor het eerst in de ruim 13 jaar dat ik werk. Ik had nog een beetje de hoop dat een paracetamolletje en 4 uurtjes op bed voldoende was om me weer goed genoeg te voelen om toch om 6 uur richting Four2go te gaan. Nee, dus. Mijn hartslag is rust was ruim boven de 80 en met een temperatuur van 38,7 leek het me wijs af te zien van ruim 2 uur inspannen in de sportschool. Nu maar hopen dat ik er vrijdag weer wel vol tegenaan kan.

INGESCHREVEN!!

Jahoor, 10 minuten geleden was het zover: ik heb me op de site van Sportcommunications ingeschreven voor de Marmotte van 2011! En zojuist ook de bevestiging van mijn inschrijving via Email ontvangen. Binnen een paar dagen krijg ik bericht wat mijn startnummer zal zijn. Ik hoop dat ze mijn vorige uitslag meenemen bij het toewijzen en ik inderdaad een startnummer krijg wat mij recht geeft om in het 2e startvak te kunnen beginnen. Nog even afwachten.
Gisteren kon ik me overigens nog niet inschrijven, en heb ik nog een Email naar de organisatie gestuurd met daarin de vraag per wanneer ik me wil kon inschrijven. Een half uur geleden heb ik op mijn werk de site nog maar eens bezocht en maar weer de "inscription" link aangeklikt. En zie daar: ik kon me nu wel inschrijven. Heb dus meteen al mijn werk uit mijn handen laten vallen en heb de rest van de dag vrij genomen om me thuis snel te kunnen aanmelden. Voor de betaling had ik namelijk mijn Rabobank randomreader nodig, en die had ik niet bij me.
Nu wel opgelucht. Deze horde is genomen. Ik denk dat ik redelijk op tijd was. Een startnummer zal ik wel krijgen, nu nog hopen dat het een beetje laag nummer is. Afwachten.