opluchting

Afgelopen zondag stond de 55km van Schaijk op het programma. Ik kon geen geduld meer opbrengen en nog langer wachten totdat de krachttraininsperiode voorbij is om er achter te komen of er nog iets van het duurvermogen over is. Daarnaast had ik met twee mannen met inhoud afgesproken voor de trip dus was het zaak redelijk beslagen ten ijs te komen. Daarom heb ik vorige week mijn programma aangepast. De krachttrainingssessies heb ik verplaatst naar maandagavond en donderdag tussen de middag, zodat ik zondag voldoende hersteld zou zijn van de zware inspanning om minimaal 55km op de ATB met een redelijke snelheid te kunnen afleggen. De spinlessen heb ik wel op dinsdag- en vrijdagavond laten doorgaan, maar ze volledig als hersteltraining benaderd. Dus de hartslag niet boven de 140.

Het weer was redelijk zondagochtend. Verrassend milde temperaturen en droog. Wél stond er nog een flinke wind, en dat hebben we geweten. Op de open verbindingsstukken was het met tegenwind regelmatig flink stoempen om nog een beetje een respectabele snelheid te kunnen handhaven. De eerste 20km waren voornamelijk in het bos en erg afwisselend. Ondanks de regen van de afgelopen maand lag het bos er goed bij.
Het liep lekker; de hartslag was nooit erg hoog, steeds tussen 150 en 170 en slechts zelden boven de 180. Na de 1e pauze plaats werden we over een lang saai stuk langs de slootkant geleid. De harde wind had er vrij spel, en was voornamelijk tegen dus het viel af en toe niet mee. Zo rond km 35 reed ik een stuk op kop met volle tegenwind terwijl ik de 25km/h wilde vasthouden. De hartslag steeg hierbij boven de 190. Gelukkig was het stuk maar kort. De laatste 15km waren weer voornamelijk door het bos. Alhier heb ik de laatste paar km nog even flink gas gegeven voor een blokje a 7 minuten in D3 (hartslag boven 180).

Naderhand was ik redelijk opgelucht. Het blijkt met het duurvermogen nog niet zo beroerd te zijn als ik gevreesd had. We hebben uiteindelijk 2h45 effectief gefietst (gem. hartslag 159) met een gemiddelde snelheid van net geen 21 km/h. Dat is niet supersnel, maar gezien de drukte op het parcours en de harde wind vind ik het nog best redelijk. Gedurende de trip was er geen sprake van verval in energie, en de benen hielden het goed vol. Het was fijn te ervaren dat de krachttraining niet zinloos is geweest, want even aanzetten voor een heuveltje of snel een voorganger voorbij gingen merkbaar soepel. Smiddags op de bank voelde ik toch wel dat ik flink bezig was geweest. En vanavond bij aanvang van de krachttrainingssessie had ik het idee dat ik de trip nog voelde. Daarom besloot ik geen maximale been oefeningen te doen, maar daarvoor in de plaats tijdens de RPM les weer eens ouderwets los te gaan. En ook dat voelde weer eens lekker. Meerdere keren steeg mijn hartslag boven de 190 (max 193) en met een gemiddelde van 16,2 kcal/min was het een beste. De laatste keer dat dat zo hoog was nog voor de krachtrainingsperiode. Dus ook dat kan ik gelukkig nog.

Nu nog 3 zware krachttrainingssessies komende anderhalve week en dat zal ik de intensiteit ervan en de frequentie terug schroeven en beginnen aan de wegtrainingen. De resultaten van de ATB trip en spinles geven me een redelijke indicatie dat het wel de goede kant op gaat richting de trainingsstage in Mallorca begin april en het uiteindelijk grote doel op 2 juli.