nul-meting; tijdrit

Gisteren heb ik, als een soort nul-meting, voor aanvang van de Mallorca-trip gevolgd door de finale trainingsperiode, mijn tijdritje weer eens afgewerkt. Dit is een rondje van 13,9km, een soort 8-tje, door de polder, met alleen bochten naar rechts en slechts 1 kruispunt, met hetzelfde begin- en eindpunt. Ik heb de tijdrit tot nu toe een stuk of 6 keer gefietst de afgelopen jaren. Mijn pr van 23min17sec reed ik twee jaar geleden toen mijn conditie beter was dan ooit. Dat ik geen hardrijder ben weet ik wel, dus was ik best tevreden met een gemiddelde snelheid van net onder de 36 per uur.

Gisteren wilde ik dus zien of ik aan het begin van het seizoen in staat was om mijn pr al te verbeteren. En daar ging ik eerlijk gezegd wel vanuit, gezien de krachttraining in de winter. Het voornemen was dan ook met een relatief zwaar verzet te fietsen met een cadans van rond de 100, en de hartslag rond het omslagpunt. Op mijn Polar op mijn stuur slechts hartslag, cadans en tijd in beeld, om me niet teveel te laten afleiden door de snelheid.
Voor mijn gevoel liep de rit prima. Ik kon mijn hartslag heel stabiel valk boven mijn omslagpunt (179) houden om het de laatste paar kilometer op te laten lopen naar uiteindelijk 185.
Eenmaal vanuit stilstand begonnen zat mijn hartslag na 30 seconde op 180 om daar vervolgens nagenoeg de hele trip te blijven hangen. Het was wel zoeken naar het juiste verzet, want als ik er even geen aandacht aan besteedde zat de cadans boven de 110 en dus op een te klein verzet. Ik wilde juist op een lagere cadans rijden zodat het wat meer op kracht aan kwam. Daar heb ik tenslotte de afgelopen winter flink aan gewerkt.
Er stond overigens nauwelijks wind, dus de omstandigheden waren ideaal. Daarnaast had ik mezelf in een nagel nieuwe Milremo out-fit getooid, die ik gekregen heb van Dennis vd Kleij, eigenaar van Velux Elektrotechniek. De set zat als gegoten, en de broek met zeem is van wereldklasse, ik zat er heerlijk op. En een beetje wielrenner gaat vanzelf harder rijden als ie er goed gesoigneerd uit ziet, dus ook dat zat mee.
In mijn rondje zit precies 1 kruispunt wat ik moet oversteken. Bij alle andere kruispunten loopt de route rechtsaf, waardoor ik overal voorrang heb en dus nergens hoef af te remmen. Behalve dus bij dat ene kruispunt. Bij alle vorige pogingen kon ik vol doorblazen, want daar het kruispunt midden in de polder ligt kun je al van ver zien of er verkeer aan komt. En op dat punt zat het gisteren tegen, want precies op het moment dat ik het kruispunt naderde kwam er van rechts een vracht wagen, van links een auto, en voor me reed een bestelbus met lage snelheid. Aangezien deze 3 niet bij machte waren om in korte tijd te beslissen wie er eerst mocht, stond het dus kortstondig helemaal stil, waardoor ook ik mijn snelheid genoodzaakt zag te minderen tot stapvoets. Argh. Heel mijn ritme daar de vaantjes. Het koste al met al ruim anderhalve minuut om weer terug op mijn hartslag te komen, balen.
Onderweg had ik overigens geen idee of ik bezig was met een goede tijd. Wél liep het lekker; ik kon de hoge hartslag goed volhouden, en daar was ik al blij mee.
Toen ik aan het laatste rechte stuk begon zat ik nog drieënhalve minuut onder mijn pr. Daar rekende ik dus nog op een flinke verbetering. Alleen verkeek ik me dus, zoals elke keer dat ik het rondje rijd, op de lengte van het stuk. Op precies de tijd van mijn pr klokte ik uiteindelijk af. En daar viel me dat enerzijds toch een beetje tegen, maar anderzijds mag ik ook weer niet klagen, want zo vroeg in het seizoen al op het nivo van dat eind zomer 2009 is toch best een opsteker. Daarnaast was het vast een tiental seconde sneller geweest als ik zonder oponthoud het kruispunt over had kunnen rijden. Mijn gemiddelde hartslag was 180, gemiddelde cadans 100 en gemiddeld power 302 watt.
Ik neem me voor om richting de Marmotte 2011 zo nu en dan het tijdritje in te plannen, om te zien of er progressie is.