Zojuist terug van de inspanningstest bij Sportmax. Ik was van te voren redelijk zenuwachtig, omdat ik een slecht resultaat vreesde. Het zou niet heel lekker voor de moraal zijn geweest als m'n maximale wattage niet zou zijn toegenomen ten opzichte van ruim 3 jaar geleden, want dat zou betekenen dat ik 16 weken voor niets mezelf in het zweet zou hebben gewerkt in de sportschool. Wel verwachtte ik dat het moeilijk zou worden om door te fietsen tot een hoge hartslag, daar ik het afgelopen half jaar nauwelijks trainingen heb gedaan in de hoogste hartslag regionen. In september heb ik tijdens het spinnen nog een keer 199 gezien, en vorige week nog 193. Dat zou dus de grootse uitdaging worden.
En inderdaad liep het zoals ik vreesde. Nadat ik behangen was met een stuk of 10 elektroden en een masker voor de ademgas-analyse mocht ik van start. Ik begon op 60 watt, en de weerstand liep op met 2.5 watt per 6 seconde.
De persoon die me testte noemde de hartslagen op, dus ik wist waar ik was. Na een klein kwartiertje zat mijn hartslag op 190 en wist ik al niet meer waar ik kijken moest, en kort daarop moest ik dus lossen. Balen. Was niet verder gekomen dan 194. Ik zou dus zeggen dat er nog meer in had gezeten, maar dat is wellicht toch niet helemaal realistisch, gezien de eerder genoemde periode zonder weerstand trainingen. De cijfertjes (tussen haakjes de waardes van de meting in 2007):
maximale vermogen: 383 watt (338)
maximaal vermogen per kg lichaamsgewicht: 6.0 wat/kg (5.1)
maximale zuurstofopname: 4420 ml/min (4836)
maximale zuurstofopname per kg lichaamsgewicht per minuut (VO2max): 69.6 ml/kg/min (73.2)
maximale hartfrequentie: 194 (202)
zuurstofopname bij omslagpunt (179): 3280 ml/min (188 / 3838)
maximale zuurstofpols: 22,7 ml/slag (23,9)
Hoe dan ook, de krachttraining is niet voor niks geweest, in tegendeel. Mijn maximale wattage is met 13% toegenomen van 338 naar 383 watt. En aangezien ik bijna 3kg minder weeg als in 2007 is mijn wattage per kg met 6.0 helemaal hoog (zie ook hier). Tot zover is het eerste deel van de voorbereiding voor de Marmotte 2011 geslaagd te noemen. Maar, zoals eerder gemeld is daardoor de conditie behoorlijk achteruit gegaan. Mijn omslagpunt ligt 9 slagen lager dan 3 jaar geleden. De meting van 2007 was begin november, kort nadat ik de race fiets halverwege oktober aan de haak heb gehangen om aan het winter seizoen te beginnen. Het is duidelijk dat mijn hele conditie toen veel beter was omdat het aan het eind van het fietsseizoen was. Nu sta ik aan het begin van de trainingsperiode, dus de basis is wat minder, maar ik weet wat er te doen staat.
De sportarts (Edwin Achterberg; teamarts van Skil-Shimano) gaf aan dat mijn ademhaling-, weerstand en hartslagcurve heel netjes vlak opliepen. Daaruit concludeerde hij dat het voor mij niet nodig is om de duurtrainingen op een laag pitje aan te vangen, zoals ik nu doe. De ritjes met een vaste hartslag en cadans zijn voor mij zinloos volgens hem. Ik kan meteen beginnen met trainingen waarin ik standaard meerdere blokjes D2, D3 en weerstand verwerk. En dat was tevens de tweede reden van de inspanningstest: het opnieuw vast stellen van de trainingszones, zodat ik de trainingen beter kan afstemmen. De zones zoals ze vanuit Sportmax worden voorgesteld heten anders en overlappen elkaar een beetje: Hier de zones:
Herstel: - 136
Extensieve duurtraining (D1): 131 - 153
Intensieve duurtraining (D2): 151 - 177
Extensieve herhalingstraining (D3): 168 - 182
Intensieve herhalingstraining (weerstand): 175 - 189
Morgen stond er 2 uur a 150 op de planning, maar ik zal deze direct aanpassen en er een leuke interval training van maken.
donderdag 3 maart 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten