Mallorca - dag 3

De vraag van vandaag was of ik de trip van gisteren goed verteerd had, of dat zware benen mijn deel zouden zijn. Ik werd wakker met een behoorlijk brak gevoel, dus ik vreesde het ergste. Eenmaal op de fiets naar het FR-verzamelpunt (waar ik wederom Stef Clement tegen het lijf liep) durfde ik het nog niet te voorspellen. Het kon nog alle kanten op. Mijn benen voelde wel vermoeid, maar of dat me parten zou gaan spelen tijdens de 120km van vandaag durfde ik nog niet te zeggen.
Om even over half 10 rijden we weg, en heb ik na een paar kilometers wel in de gaten dat de benen het niet zo naar hun zin hebben vandaag. Kon ook eigenlijk niet anders. Ik blijf dus steeds schakelen om de cadans boven de 100 te houden, om de beenspieren zoveel mogelijk te ontzien.
De trip van vandaag zal ons langs de westkust leiden. Ondanks dat ik daar gisteren ook heb gereden zal er maar een klein gedeelte zijn waar ik al ben geweest. Aangezien ik genoten heb van die kant van het eiland heb ik er zin in alhoewel ik lichtelijk vrees voor wat komen gaat kwa hoogtemeters, gezien de staat van mijn benen.
De eerste klim die we tegen komen is die naar Valldemossa, van de andere kant dan die ik gisteren heb bedwongen. Ik kies meteen mijn kleinste verzetje en het laatste wiel. De snelheid blijft hangen rond de 12 per uur, de cadans op 95. Zo peddel ik rustig omhoog. Bijna op het eind kan ik me toch niet inhouden, en schakel op het middenblad en fiets de laatste 500m met ruim 20 per uur omhoog, waarbij mijn hartslag kortstondig oploopt naar 187.
De klim viel me heel niet tegen. Het intervalletje op het eind voelde eigenlijk prima. Na Valldemossa klimmen we en groupe de Coll de Claret op, de snelheid en hartslag nagenoeg op het zelfde nivo als gisteren, maar nu voel ik me beduidend beter.
Na de afdaling buigen we naar rechts naar de kust, daar waar ik gisteren linksaf sloeg naar Puigpunyent. We krijgen nu een kustweg van 25 km voor de kiezen die op en af gaat. Hier worden we losgelaten zodat we op onze eigen snelheid deze weg kunnen afleggen. Als een stel wilde honden wordt er her er der aangezet en de snelheid verhoogd. Op momenten zoals deze kan ik me niet inhouden, hoe belabberd ik me ook zou voelen. Ik kies dan ook het wiel uit van een van de mannen van de Litse fietsclub die er rap vandoor gaat en blijf daar een paar kilometer aan hangen. De weg gaat inderdaad op en af, dus het is af en toe flink anpezen als het omhoog loopt. Dit is leuk. Na een kilometer of 8 neem ik de kop over als ik even voor ons de 4 snelste van ons groepje zie. Ik rijd er in een keer naar toe als de weg weer omhoog loopt, en ik het tempo iets opvoer. De hartslag blijft onder controle met nog geen 170 terwijl ik de cadans boven in de 90 houd. De man uit Lith heeft nu gelost, al gaat bij mij ook niet meer vanzelf. Ik heb de snelle mannen nog maar net bijgehaald als de weg na een korte afdaling weer iets omhoog loopt en ik hun tempo niet kan bijhouden. Niet dat mijn hartslag zo hoog is, maar ik merk aan mijn benen dat een hoger tempo gewoon niet verstandig is. Het is ook weer niet zo dat ik stil sta, want ik leg de klim van zo’n 3km af met ruim 17 km/h gemiddeld. Na weer een afdaling komt de laatste klim op deze kustweg welke ik met een mannetje of 6 en group omhoog fiets met ongeveer 15 per uur, cadans tegen de 100, hartslag rond 160. Na een snelle afdaling zijn we bij het verzamelpunt. Daar praten we na over de omgeving. Tussen al het geweld op de pedalen hebben we inderdaad over een pracht weg gereden met fenomenale uitzichten op de Middelandse zee. Het is hier echt prachtig, daar is iedereen het over eens.

Na de pauze (bammetje, colaatje, bidons vullen), rest ons nog 1 klim, de Coll de Sa Creu, dezelfde klim alwaar gisteren het lampje uit ging. Vandaag fiets ik hem een stuk sneller op, al zijn de benen goed moe. Door de cadans steeds hoog in de 90 te houden ontzie ik mijn benen en kom ik toch redelijk rap boven. Ik leg de klim van 5 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,3% af in een goed kwartier; met een gemiddelde snelheid van 19 km/h. Gisteren deed ik er bijna 7 minuten langer over. De hartslag is vandaag wél steeds netjes in D3, daar waar ik gisteren niet hoger kwam dan 150.
Na de afdaling rest ons nog 15km door La Palma voordat we weer bij het hotel aankomen. Daar nuttigen we nog een drankje bij Frankie, de Nederlands uitbater van een wielercafé. Hier zal ik ook zondagmiddag te vinden zijn om de finale van Parijs-Roubaix te bekijken.

Eenmaal in het hotel draai ik mijn routine af: half uurtje weken in het bad, wielerkleding uitwassen en te drogen hangen, horloge uitlezen en data archieveren. We hebben vandaag 120km afgelegd waarin we ruim 1600 hoogte meters hebben overbrugd. In totaal heb ik in 3 dagen dus al bijna 400km afgelegd met bijna 5000 hoogtemeters. Deze hebben me overigens ruim 11000 kcal gekost! Vanavond maar weer flink aan de pasta dus.

Het profiel van de trip van vandaag: