Achtervolging

Afgelopen zondag heb ik een beste duurtraining afgewerkt van 157km vanuit Deurne, alwaar een mooie route was uitgepijld. Voor het eerst sinds het begin van de wegtrainingen op 17 februari heb ik in de regen gefietst. In maart heb ik een AGU Secco regenjasje gekocht, en die was niet goedkoop, dus zoals het een echte Hollander betaamd was ik niet ontevreden dat ik hem ook daadwerkelijk een keer kon gebruiken. Het jasje zat prima en ik had geen last van teveel warmte. Het ademde dus goed, en is z'n geld dus wel waard. Na 50km bij de pauzeplaats heb ik hem weer uitgedaan, en de rest van de trip is het droog gebleven en heb ik hem dus niet meer nodig gehad.

Na zo'n 10 km na de start sloot ik aan bij een groepje dat continue net 30 per uur reed, en ondanks dat ik wel harder wilde ben ik er toch maar achter blijven hangen. De trip was nog lang, en het reed best comfortabel. Daarnaast hoefde ik nu niet op de bewegwijzering te letten, iets dat me de eerste 10km 2x fout had doen rijden, daar er voor deze trip kleine witte pijltjes op het wegdek waren geschilderd die ik snel over het hoofd zag.
na zo'n 10km begon mijn hartslagmeter te sputteren, en ben ik even gestopt om m'n band goed te doen. Na een klein minuutje weer opgestapt om weer aansluiting bij de groep te maken. Aangezien ze steeds 30 per uur hadden gereden moest het weinig moeite zijn om ze weer bij te halen, maar dat duurde toch langer dan ik had gedacht. Onderweg had ik de tijd een rekensommetje te maken. Als ik een minuut heb stilgestaan, heeft het groepje dus 500m afgelegd. Als ik ze binnen 10 minuten wil inhalen, moet ik dus in dezelfde tijd als hun 5500m afleggen. 10% harder dus. Ik heb de snelheid dus op 33 gezet. Reed ik achterin het groepje nog met hartslag 115, koste het nu wat meer moeite daar mijn hartslag steeds boven de 165 was. Hieruit blijkt dus als je alleen 10% sneller wilt rijden dan een groepje, je dat 40% meer inspanning kost als je alleen rijd. Het is natuurlijk bekend dat een renner alleen harder moet werken dan een groep, maar nu ervoer ik het zelf even. Na 10 minuten had ik inderdaad weer aansluiting en is mijn hartslag in het uur dat er op volgde nauwelijks boven de 120 geweest.

Op de pauzeplaats in Milsbeek heb ik kort 2 krentenbollen en 2 bekertjes energiedrank achterover gewerkt en ben ik alleen verder gefietst, en heb dus het comfortabele groepje achter gelaten. De route liep nu over mij bekende hobbeltjes rond Groesbeek en dat beviel me wel. Aan het begin van de Zevenheuvelenweg reed ik helaas lek. Vlak voordat ik mijn wiel weer terug in fiets zette kwam het eerdergenoemde groepje net langs. Snel heb ik mn spulletjes opgeborgen en ben er achteraan gegaan. De club was echter geheel versnipperd en al snel reed ik bij de voorste. De hobbeltjes tot dan toe was ik redelijk rap omhoog gefietst, maar niet te gek; net in D3.
Nadat ik de Oude Holleweg (700m; ruim 9%) staand was opgereden met gemiddeld 15 per uur heb ik nog even met de eerste man gebabbeld, maar aangezien die op z'n clubgenoten bleef wachten ben ik doorgefietst.

Vlak voor de laatste pauzeplaats bij 90km zag ik ver voor me een grote groep fietsers net wegrijden. Aangezien de laatste 60km nagenoeg helemaal wind tegen was, en de wind ook nog eens flink aan het toenemen was, leek mij een paar wielrenners voor me een comfortabele manier om het laatste stuk af te leggen. Eenmaal bij de splitsing waar ik ze had zien afslaan zag ik ze ver voor me over een lange golvende weg door het bos rijden. Ik besloot een achtervolging in te zetten om te proberen ze snel bij te halen, daar ik het gevoel had dat dit geen groepje was dat 30 per uur gemiddeld rijd. Nadat ik flink had aangezet en de snelheid kortstondig 46 per uur was geweest stabiliseerde het rond de 38; de hartslag nu boven het omslagpunt zo rond 185. Dat ging natuurlijk niet vanzelf, maar ik wilde kost wat kost het groepje bij halen. Al ging dat bijhalen echt tergend traag. Door de rekensom die ik eerder had gemaakt leek het me dat het groepje toch ruim tegen de 35 per uur moest rijden. Dit gaf nog meer moraal, want de laatste 50 km daarmee mee fietsen is best lekker. Aangezien ik ruim boven mijn omslagpunt reed, was ik flink aan het afzien. Ik keek niet de hele tijd ruim vooruit, maar eigenlijk steeds een paar meter voor me op de weg, terwijl ik diep onderin de beugel zat. Telkens als ik even op keek om te zien of ik al iets dichterbij het groepje was had ik het gevoel alsof ik nauwelijks iets op ze was ingelopen. Even vreesde ik dat ik bezig was met een chasse patate. Aangezien de weg nogal golfde waren het juiste de stukken waar het licht helde waarop ik het idee had dat ik sneller reed dan het groepje. Het kostte me steeds meer moeite, maar ik kwam nu toch echt steeds dichterbij. Beetje bij beetje kwam het laatste wiel binnen bereik. Toch duurde het 8 minuten en ruim 5 km voordat ik eindelijk de definitieve aansluiting vond. Ik had flink afgezien en dus een flinke tijd boven mijn omslagpunt moeten fietsen, maar de beloning was er wel naar. De club reed, eenmaal op het vlakke uit het bos namelijk steeds ruim boven de 35 per uur, en regelmatig boven de 40. 20km lang heb ik in het laatste wiel heerlijk kunnen profiteren van het zog van het ruim 20 man tellende pelotonnetje, de hartslag steeds midden in D2. Tot er iemand een lekke band kreeg. De hele groep wachtte op de pechvogel, maar ik besloot door te rijden, er vanuit gaande dat ik toch zo weer zou worden bijgehaald. Wel had ik meteen door dat ik alleen niet heel hard meer zou gaan, doordat de tegenwind toch aanzienlijk was. De eerste 20km alleen heb ik nog wel steeds boven de 30 per uur gereden met de hartslag in D2, maar daarna werd het steeds minder, zowel de hartslag als de snelheid.
Met nog zo'n 15km te gaan was het voor de benen wel welletjes, en zakte de snelheid flink. Ik heb steeds achterom gekeken waar nu het pelotonnetje bleef, want ik had wel weer behoefte aan een paar windvangers. Helaas hebben er waarschijnlijk meer mannen een lekke band opgelopen, want ze hebben me niet meer ingehaald, terwijl ik de laatste 10km nauwelijks harder dan 25 per uur heb gereden.
De teller gaf uiteindelijk 157km met 410 hoogtemeters aan 28 gemiddeld per uur; de gemiddelde hartslag 143; prima duur training dus.