resultaat!

Vandaag de 3e week van het 4-weken trainingsschema afgesloten. Vorige week ben ik woensdag op pad geweest met de mannen om weer eens ouderwets te knallen. Me voorgenomen me nergens in te houden, en regelmatig de kop opgezocht om lange (5 a 10 min) delen kopwerk te doen met de hartslag rond het omslagpunt. En dat ging prima.
Op het laatste stuk dijk kwam ik met nog 4 km te gaan op kop. Normaal gesproken zou ik dan rap afgeven, zodat, als het met nog ongeveer 2km te gaan helemaal los gaat, ik in een goed wiel kan springen. Nu besloot ik op kop te blijven zitten en de snelheid langzaam op te voeren. Na zo'n 2.5km reed ik al een tijdje bijna 40 per uur toen Roy ineens langszij kwam. Hela, dacht ik, gaat het niet rap genoeg, en daarop ben ik op de pedalen gaan staan om de snelheid te verhogen naar 50+. Mijn hartslag schoot hierbij naar 185. Na ongeveer 300 meter was mijn snelheid gestabiliseerd op 47km/h toen Fleer langszij kwam met Bak in zijn wiel. Op dat moment trapte Bak het gas nog iets dieper in en reed mij en Fleer voorbij. Er zat weinig anders op dan ook nog even wat dieper in de buidel te tasten. Kort kon ik de snelheid verhogen naar 49 terwijl mijn Polar hierbij hartslag 195 aangaf. Ik reeds Fleer weer voorbij, maar Bak had wel een gaatje. Ik bleef gewoon door trappen, al gaven mijn benen te kennen de voorkeur te hebben het te laten voor wat het was. We waren nog niet op het eind van de dijk, dus ik had nog kans Bak bij te halen. Ruim een minuut heb ik nog zo doorgetrapt met hartslag 195 terwijl het gaatje met Roy langzaam kleiner werd. Aangezien het zeker niet groter werd bleef ik vol houden. Bijna op het eind kwam Stan me nog voorbij gesprint. Ik kon in z'n wiel mee, om meteen er over heen te gaan omdat zijn snelheid snel zakte. Ondertussen reden we beide Bak voorbij die gestopt was met trappen aangezien het eind van de dijk bijna bereikt was.
Dat ging niet onaardig. Op 3 maart was mijn maximum hartslag tijdens de inspanningstest 194, en nu rijd ik anderhalve minuut daarop en erboven! Niet gek. Overigens was mijn hartslag na een minuut alweer met 50 slagen gezakt. Het moge duidelijk zijn dat de trainingen dus zeker zijn uitwerking hebben op mijn conditie. En dat is fijn om te merken.

Ook vandaag heb ik kunnen ondervinden dat de trainingen effectief zijn, want tijdens de duurtraining heb ik het klimtijdritje naar Tivoli in Berg en Dal weer eens afgewerkt. Deze heb ik 6 jaar geleden tijdens een rit van de TTC-Oss voor de eerste en laatste keer gefietst. Het is een stuk van 2.8km met zo'n 60 hoogtemeters. Deze hoogtemeters zitten in de laatste 1500m; zo'n 4% gemiddeld dus. Van de 20 man van de TTC-Oss die die dag de tijdrit reden was ik toen de snelste met 6m07s (het all-time club-record stond overigens (en staat nog steeds naar mijn weten) op 5m37sec). Vandaag heb ik het stuk afgelegd in 4m59sec! Een heel dik pr dus! Mijn gemiddelde snelheid was 33,6 km/h (385 watt gemiddeld) bij een gemiddelde hartslag van 186, waarbij ik de laatste 2 minuten boven 190 zat. Ook vandaag dus in staat geweest om flink diep te gaan.

Goed, dit heeft weinig te maken met het fietsen van de Marmotte, maar hierdoor krijg ik eindelijk wel een beetje een bevestiging dat het de goede kant op gaat.

Deze week is een rustige week. Geen intervallen, en slechts 2 duurritjes. Daarna volgen nog 6 weken voordat ik naar Frankrijk afreis. Hoe ik die ga indelen ben ik nog niet helemaal uit.