Omdat ik voor de Marmotte van 2011 zo min mogelijk aan het toeval wil over laten, leek het me wijs mijn houding eens te laten onderzoeken, aangezien ik behalve de zadelhoogte nooit iets had versteld aan mijn fiets sinds de aanschaf. Toch was mijn idee vooraf dat er niet zoveel te sleutelen zou zijn, daar ik nooit last van blessures heb. Dat bleek gedurende het ruim anderhalf uur durende onderzoek toch even anders.
Elk aspect van de fiets (zithoogte, zadelpositie, zadelhoek, pedaalpositie, pedaalhoek, stuurhoek, remhoek) werd bestudeerd. Daarvoor werd mijn Koga op een Tacx gezet voor een grote spiegel, met er schuin naast een TV-scherm. Op dat scherm werd het beeld van een klein cameraatje geprojecteerd wat mij van opzij filmde. Hierdoor kon ik zelf van alle kanten (behalve van achteren) zien hoe ik op de fiets zit. Vooral dat scherm met het zijaanzicht sprak me aan. Er zijn weinig wielrenners die het kunnen weerstaan niet even opzij te kijken als ze langs een grote etalageruit fietsen, om in de spiegeling te zien of alles er wel goed gesoigneerd uit ziet. Nu had ik het zijaanzicht direct voor me, en het viel me niet tegen. De pedaaltred zag er soepel uit vond ik, ik lijk bijna wel een echte fietser.
De pedaalplaatjes onder mijn schoenen werden eerst goed bekeken in combinatie met mijn voeten, zowel op een meet-apparaatje als op de fiets zelf. Daaruit bleek dat de plaatjes bijna 2 centimeter (!) te ver naar voren te stonden. Deze had ik 7 jaar geleden bij aanschaf, lukraak onder mn schoenen geschroefd. Het midden van het plaatje moet precies onder het midden van de bal van je voet staan. Hierdoor gebeurt het kantelen van je enkels tijdens de pedaaltred natuurlijker, en is je tred efficiënter. Het voelde na aanpassing weer op de Tacx opvallend comfortabel.
Bij het afstellen had ik Frans medegedeeld dat de rechterkant van mijn heup lichte dysplasie vertoont, zoals was opgemerkt door de sportarts van het JBZ 3 jaar geleden tijdens een uitgebreid sportmedisch onderzoek. Pijn heb ik er tijdens het fietsen nooit aan, maar het is wel altijd zeurderig aanwezig, zeker als ik een lange of zware tocht heb afgewerkt. Naast het zo nu en dan lastige gevoel, belemmert het ook een symmetrische beweging van mijn beide benen. Door de dysplasie beweegt mijn rechterknie enigszins naar buiten waardoor tevens mijn rechter hiel weer wat naar binnen wijkt. Volgens Frans kan dat in de toekomst gevolgen hebben voor oa mijn knie, omdat die niet in een verticale lijn beweegt. Het positieve nieuws was dat het te corrigeren was door de plaatjes onder mijn schoenen te verstellen. Na herhaaldelijk mijn rechter schoen uit te hebben gedaan, en Frans een lichte correctie door voerde aan de plaatjes was er na een aantal cycli duidelijk effect waarneembaar. Mijn rechter knie gaat uiteindelijk nu nagenoeg recht omhoog, en mijn rechtervoet blijft nu netjes evenwijdig met mijn fiets. Ik had nooit gedacht dat de aanwezige afwijking te corrigeren was door alleen de plaatjes onder mijn schoenen te verstellen!
Daarna was de kniehoek aan de beurt. Na weer wat warm fietsen werd mijn been gestopt daar waar mijn voet en trapas horizontaal stonden. Met een aantal pas en meet instrumenten werd de houding van mijn linkerbeen opgemeten. Je knie zou bij voorkeur achter de pedaalas moeten komen, dit om oa irritatie in je knie te voorkomen en optimaal gebruik te maken van de kracht in je bovenbeen. Mijn knie bleek zo'n 3 cm te ver naar voren te staan. Eerst is dus mijn zadel een stuk naar achter geplaatst en na nog een aantal pas en meet cycli is ook de zadelhoogte bijna een centimeter omhoog gezet. Deze aanpassingen, ondanks dat het behoorlijke ingrijpende zijn, voelde ik niet als zodanig terug. Frans vertelde me echter dat de aanpassingen die hij vandaag zou uitvoeren, zou kunnen leiden tot 1 a 2 km/h meer snelheid! Zinvol dus.
Als laatst is het stuur aan bod gekomen. Eerst is de hoek aangepast, zodanig dat ik weinig zou merken van de aanpassingen aan de zadelstand. Vervolgens werd het stuurlint verwijderd en de positie van de remhandels aangepast. Aangezien ik vaak fiets met mijn handen bovenop die remhandels. Deze zijn wat omhoog gedraaid, zodanig dat mijn polsen in 1 lijn komen te staan met mijn onderarmen. Dat was vooraf niet het geval. Hiermee is het tintelende gevoel in mijn vingers verklaard dat ik zo nu en dan ervaar als ik een snel rondje fiets. Dat zou dus met de aanpassingen vandaag verleden tijd moeten zijn. Ook is nog de hoogte van mijn stuur ingesteld welke bijna 2 centimeter lager is komen te staan. Na alle aanpassingen heb ik nog een tijdje op de Tacx rondgetrapt, en de beelden van voor en opzij spraken me aan. Ziet er goed uit. Maar belangrijker is dat het gewoon goed voelde. Dit weekend ga ik helaas niet meer de weg op, maar als het dinsdag droog is zal ik op het 55 km rondje ervaren welk effect de nieuwe houding op het fietsen heeft.
Je spieren moeten kracht omzetten in snelheid. Als je houding niet goed is, krijgen je spieren niet de mogelijkheid dit optimaal te doen, met niet alleen een lagere gemiddelde snelheid tot gevolg, maar ook de kans op blessures neemt er door toe. Daarom ben ik er van overtuigd de exercitie van vandaag zeer waardevol is, nog voordat ik een meter op mijn nieuw afgestelde fiets op de weg heb afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten