bijna...

Nog ruim een week en dan is het zover..
Deze week doe ik helemaal niets. In ieder geval niets actiefs op de fiets. Afgelopen zaterdag heb ik nog een poging gedaan de Ardense Pijl tot een goed einde te brengen, en daarmee heb ik de laatste serieuze training voor de Marmotte afgerond. Die laatste training verliep overigens totaal niet naar wens. Wellicht was het het weer (het was koud, nat en winderig) of wellicht was het toch de 2 stevige trainingen achter elkaar de dinsdag en woensdag ervoor. Wat het ook was, het liep totaal niet. Na 70km had ik het wel gezien, maar moest ik er nog 105. Ik had niet het idee dat de 105km die ik eigenlijk nog zou moeten afleggen ook maar enige trainingswaarde zouden hebben als ik zo door zou fietsen zoals ik tot dan moment had gedaan. Ik ben daarom maar de pijltjes van de 120km gaan volgen. Voor de moraal was deze tocht dus niet de beste om mee af te sluiten. Want als afgelopen zaterdag een graadmeter zou zijn, reken ik geen sinds op goud op 2 juli.

Komende week moet er voor zorgen dat het zelfvertrouwen enigszins wordt hersteld. Zondag doe ik de Mont Ventoux. Daar heb ik erg veel zin in. Lekker 2 uurtjes stevig op de pedalen. Eindelijk na al die kilometers training aan de slag op mijn favoriete terrein: continue berg op. Ik ga niet uit van een waanzinnige verbetering ten opzichte van 3 jaar terug (1h53min), maar in de buurt moet ik zeker komen. Daar zal ik ook pas écht merken hoe het zit met de klimmersbenen. En daar ben ik dan ook erg benieuwd naar.
Zondagmiddag rijden we naar Oz d'Oissans en maandag zal ik vanuit Bourg d'Oissans de Croix de Fer beklimmen op marmotte snelheid. Ten minste, dat is het plan. 3 jaar geleden ging de combinatie Mont Ventoux/Croix de Fer prima. Mocht dat komende week niet goed uitpakken ben ik bang dat ik de rest van de week volledige rust neem en de fiets niet meer aan raak tot aan de Marmotte. Loopt het echter richting de top van de Croix de Fer op maandag gewoon soepel, dan doe ik dinsdag ook nog de Alpe d'Huez. Met deze 3 bulten in de benen geef ik mezelf een betere kans om op 2 juli het rondje naar tevredenheid af te leggen dan dat ik 5 dagen helemaal niets zou doen.

Mijn verwachting voor 2 juli: De afgelopen weken heb ik nauwelijks signalen gekregen dat het goed zit met de conditie. In ieder geval niet zó goed dat goud tot de mogelijkheden behoort. Sterker, ik heb eigenlijk niet het idee dat ik er beter voor sta dan 3 jaar geleden. Met dat in het achterhoofd moet ik denk ik volgende week zaterdag blij zijn als ik mijn tijd van 2008 kan evenaren. Als ik mijn gevoel echter uitschakel, dan zegt de ratio dat het een stuk beter zou moeten kunnen. Ik weeg een aantal kg minder dan 3 jaar terug en ik heb ruim het dubbele aantal kilometers en drievoudig aantal hoogtemeters als training afgewerkt, nadat ik de hele winter in het krachthonk heb rondgehangen.
Hoe het ook zei, ik zal zaterdag 2 juli tot het uiterste gaan om goud binnen te slepen. Lukt het namelijk deze editie niet, dan zal het me nooit meer lukken, want ik ben geenszins van plan nog een keer me een jaar zo volledig te richten op de Marmotte. Meer als dat ik er voor gedaan heb kan en wil ik er niet voor doen. Lukt het dus niet, dan zei het zo. Lukt het echter wel, dan zal ik ongelofelijk blij zijn, en nog jaren kunnen teren op de ervaring, net zoals ik al 3 jaar teer op mijn zilveren marmotte van 2008, waarvan ik nog steeds intens kan nagenieten. Ik heb er zin an!