test: tijdrit

Vandaag stond er een interval training op het programma. Maar in plaats van twee keer een kwartier hoog in D3 besloot ik 1x lang in D3 te gaan rijden; mijn tijdritje van 13,9 km dus. Ik was wel nieuwsgierig of ik sneller zou zijn dan in maart. Wel voelde ik me 2 uur geleden weer behoorlijk moe en slap, en lag er dus een flinke portie anti-moraal op de loer als ik geen snellere tijd zou realiseren. Ik weet niet precies wat ik er mee moet, maar ik probeer er maar niet teveel mee bezig te zijn, dus ben ik maar gewoon op pad gegaan.


Na een gedegen warming-up (15min warm rijden, 5 minuten midden in D3 en nog 10 minuten rustig aan) begonnen aan de trip. Er stond voor mijn gevoel nog een best windje, meer als in maart. Had ik in ieder geval een excuusje paraat voor het geval het niet zou lukken. Ik ging best rap van start, hartslag op 185. Op mijn polar slechts hartslag, verstreken tijd en cadans in beeld. Snelheid leidt me toch teveel af. Het was best anpezen, maar het liep wel aardig. Halverwege had ik niet het idee dat ik sneller zou zijn, want het voelde niet super. Toch gewoon door gereden tot het eind. Daar klokte ik af op 22m46; precies 30sec sneller dan in maart. Mijn gemiddelde hartslag was nagenoeg hetzelfde als toen (181), bij een gemiddelde snelheid van 36,5 km/h
Enerzijds best tevreden, want ik heb toch mijn pr flink verbeterd, maar anderzijds is de winst na 3000km trainen nou niet erg groot. Nou is een tijdrit van 14km in de polder niet te vergelijken met een rit als de Marmotte, dus daar houd ik me maar even in vast. Ik ben nou eenmaal geen hardrijder. Hoe dan ook; een lichte opsteker richting 2 juli.