tegenvaller

Vandaag stond de Mont Ventoux vanuit Bedoin op het programma. Een klim om het broodnodige zelfvertrouwen een zetje te geven. Ik heb al een tijdje het idee dat het niet goed zit met de conditie. Toch hoop ik altijd op een positief signaal.
Vannochtend begon echter niet zo hoopvol. Aan de ontbeittafel gaf mijn Polar een hartslag van 85 aan terwijl ik gewoon rustig een croissantje aan het wegwerken was. Geen goed teken. Ik had afgelopen donderdag nog mijn hartslag in rust bepaald, en ook dat was niet geweldig, ongeveer 46, terwijl dat eind maart nog 42 was. Gisteravond in bed werd ik ook al niet vrolijk als ik op mijn hartslag lette, want die kwam gewoon niet onder de 60.
Nadat ik mijn fiets en mezelf had geprepareerd, op weg gegaan, en direct vanaf verrtrek gaf mijn polar torenhoge hartslagen weer, terwijl ik gewoon op het vlakke reed met een doorsnee snelheidje. Tijdens de Jean Nelissen Classic had ik dat ook tijdens de eerste klim, maar dat kwam bij de daarop volgende klimmen wel weer goed. Ik maakte me dus nog niet meteen zorgen en hoopte dat het wel weer zou zakken.
Aan de voet van de Mont Ventoux in Bedoin de Polar gereset en op start gedrukt. Het begin loopt nog lekker vals plat, dus dat is wel fijn. Ik had er echt veel zin in, maar helaas werd ik na 2 kilometer tegen gehouden omdat er vandaag een rally werd gehouden vanuit Bedoin naar de top van de Mont Ventoux. Argg. Waarom nou net op deze dag. Dikke tegenvaller dus. Gelukkig was de top wel te bereiken vanaf de noordkant dus ben ik daar maar heen gereden. Na een extra 12 km warming up begonnen aan de 21km lange klim. Mijn hartslag zat vanaf de eerste stijgende meter boven de 170 en steeg verder naar waardes boven de 180. Gedurende de hele klim heb ik mijn best gedaan om de hartslag onder controle te krijgen maar mijn hartslag is nooit meer onder de 170 geweest. Dat klinkt misschien wel ok, maar de snelheid die ik daarbij ontwikkelde viel redelijk tegen. Goed, met de benen zat het wel redelijk, ik was niet echt aan het stoempen, en het draaide wel, maar de hartslag in combinatie met het gevoel waren totaal niet in balans. Ik hoor te klimmen met een hartslag nog net onder de 170 en niet steeds tegen de 180 aan. Geen idee waarom dat zo was.
Na 1h49min kwam ik boven. Komt neer op een gemiddelde snelheid van 11,5 km/h en dat is dus geen top tijd. De noordkant schijnt de makkelijke kant te zijn, en ik heb daar slechts 4 minuutjes minder voor nodig dan de moeilijke kant vanuit Bedoin 3 jaar terug. Daarbij was mijn gemiddelde hartslag 176! Dat valt me dus behoorlijk tegen. Maar omdat ik niet kan vergelijken met 3 jaar terug kan ik er ook niet zo veel mee. Dus nu maar weer hopen op iets positiefs morgen. Dan wil ik de Glandon doen vanuit Bourg d’Oisans. Met de benen is het nu volgens mij wel ok, die voelen niet heel vermoeid. Nu maar hopen dat ik de hartslag een beetje in toom kan houden, want ik denk niet dat ik gedurende de Marmotte alle klimmen met een gemiddelde hartslag van 176 op kan tippelen. Afwachten.