geen mietje?...

Ik besloot gisteravond dat ik vanmiddag vrij zou nemen om een middagje te gaan fietsen. De weersvooruitzichten waren niet geweldig, maar aangezien Helen met de kids naar Helmond was gegaan, had ik wel weer eens zin in het rondje Oss-Groesbeek-Helmond van 95km. Om een uur of 1 was ik thuis van het werk en moest ik bedenken welke outfit ik aan zou doen voor de trip. Het was op dat moment 16.5 graden en het zou niet warmer worden. Ik koos voor ondershirt, mouwstukken en overschoenen, maar wel een korte broek. Toen ik mn fiets naar buiten reed bleek het ineens te zijn gaan motregenen. Een snelle blik op buienradar leerde me dat het deze middag niet droog zou blijven, en aangezien koud water over je benen ook niet alles is besloot ik ook mn beenstukken aan te doen. Toen ik met die dingen aan het pielen was bedacht ik ineens dat de profs zelfs met 10 graden in de regen nog geen lange broek aan doen, dus gooide ik ze in de hoek. Ik ben toch geen mietje? Toch? Het zal wel loslopen met die spetters dacht ik.
Om 13.40 vertrok ik, en had binnen een kilometer al spijt van m'n beslissing om te gaan fietsen, want de motregen had ondertussen plaats gemaakt voor een redelijke regenbui. In een klein straaltje liep het water via de rand van mn helm en mn bril naar beneden. Ja, als ik volgend jaar in de 20 weken voorbereiding zit voor de Marmotte en er valt eens een buitje op de dag dat ik een duurtraining heb gepland kan ik ook niet afhaken, dus ik besloot, na een korte afweging niet om te draaien, en gewoon de resterende 94km af te leggen. Ik had het niet koud, dus het viel eigenlijk wel mee. Mn regenjasje bleef wel stevig in mn achterzak, want ik ben geen fan van dat plastic ding. Gelukkig was na een kilometer of 5 de ergste regen achter de rug.
Aangezien m'n HSM nog steeds bij het Polar service center ligt had ik wederom niet de beschikking over de cijfertjes. Ik heb lekker op de 42x17 rustig rondgedraaid. Geen druk op de benen, en een hoog cadans. De wind was uit het noordoosten (10-15 km/h),en aangezien de eerste 35 kilometer naar het oosten is had ik dus een beetje tegenwind. De benen voelde goed, en het ging best lekker. Op de dijk van Overlangel naar Grave was het wel oppassen, want mijn Michelins hebben 0 grip op natte ondergrond en op de veeroosters voelde ik mn achterwiel steeds wegglijden.
Voorbij Grave kreeg ik een lift van een Pinarello met Caisse d'epargne outfit. Hij haalde me net na de brug over de Maas in. Ondanks dat ik me had voorgenomen mak an te doen koos ik toch direct zijn wiel. Gezien mijn cadans en gekozen versnelling reden we ergens rond de 35, en das best lekker zo uit de wind.
Eenmaal in Molenhoek heb ik het klimmetje naar Groesbeek lekker opgereden, en het eerste stuk van de zevenheuvelenweg in Groesbeek al staand op het midden blad. Geen probleem, de benen vonden het prima.
Eenmaal in Groesbeek is het rechtsaf richting het zuid/zuidwesten en zo'n 45 kilometer meewind. Veel stoplichten en kruispunten hier, en ook golft de weg nog gevoelig tot ongeveer Gennep.
De trip liep tot op hedenlekker, maar ik begon mn benen toch wel te voelen. Hier en daar was de weg flink nat van een eerder gevallen bui. Ik heb verder geen regen meer gehad. Bij De Rips keek ik op mn telefoon en bleek ik 2h37aan het fietsen te zijn. Aangezien ik op dit punt dan al zo'n 80km moet hebben afgelegd zat ik dus rond de 30 gemiddeld. En dat gemiddelde wilde ik graag handhaven, dus heb ik de laatste 15km alles op alles gezet en dat viel niet mee, omdat mn benen flink tegensputterde. De wind was echter steeds mee, dus ik bleef draaien en kwam uiteindelijk na precies 3h10min aan in Helmond, wat precies 30 km/h gemiddeld is. Wel kon ik bijna geen pap meer zeggen, want de laatste 10km had ik een energiedipje opgelopen, welke niet kon worden opgeheven door 6 dextro-energie tabletjes. Ik voel mn benen nog steeds behoorlijk, maar 95km met 30 gemiddeld, terwijl ik nog 120 hoogtemeters heb gepakt en zo'n beetje voor elk stoplicht dat ik tegenkwam moest stoppen. Wél was de wind natuurlijk een bonus want die had ik voor meer als de helft vol in de rug. Al met al een goede duurrit. Tevreden.
Nog een opvallend momentje onderweg: Tussen Boxmeer en StAntonis reed ik met mn handen onderin de beugel met een vaartje van ergens boven 30 per uur, en aangezien ik niet zo heel lenig ben kijk ik dan niet continu ver voor me. Op een gegeven moment keek ik even op terwijl ik al een tijdje in gedachten verzonken naar de weg onder me had gestaard, en zag ik plots op nog geen 10 meter voor me 2 scholieren fietsen. Remmen had geen zin meer, al probeerde ik het toch, maar geheel verrassend slingerden de beide scholieren net op het moment dat ik vol op ze zou zijn ingereden van elkaar vandaan, waardoor ik met nog steeds een behoorlijke snelheid precies tussen ze door schoot en ze geen van beide raakte. Geschrokken van het moment en lichtelijk beschaamd, meteen maar weer de pedalen aangesproken en rap doorgefietst. Wel heb ik nog even naast me gekeken waar het engeltje op mn schouder zat, maar die was al gevlogen.....