zonder HSM

Afgelopen vrijdag een uurtje free spinnig gedaan. Omdat mijn Polar nog niet gefikst is moest ik het doen zonder gegevens. Het was weer een lekkere klimles. Ik had me voorgenomen nergens de rem erop te zetten, ik zou toch niet weten wanneer ik op de limiet zou zitten. Ik voelde veel power in de benen, dat heb je wel eens. Dus het eerste half uur telkens dik bijgeschakeld. Bij nummer 6 ging het wel heel zwaar, en duurde het nummer wel heel lang. Geen idee wat m'n hartslag was, maar het moet toch wel ruim boven mn omslagpunt zijn geweest, want ik zag bijkans zwart voor mn ogen. Gevolg was dat ik de het nummer dat er op volgde halverwege moest afhaken, iets wat me eigenlijk nooit overkomt, omdat ik adv van mn Polar wel weet wanneer ik wel of niet moet bijdraaien. Als ik net aan een nummer begonnen ben, en ik zie al een hartslag van ergens in de 180, dan schroef ik de weerstand nog niet op. Zonder deze kennis zat ik er dus naast dat nummer. Goed, even kort de weerstand iets teruggedraaid, en weer aan gehaakt
Het laatste nummer was ik weer genoeg hersteld om er vol tegenaan te gaan. Weer een staand klimnummer met wederom rond de 80 rpm. Dat zijn de leukste opdrachten. 4 minuten klimmen, en elke minuut de weerstand omhoog. Louwie roept de minuten af, zodat je weet wanneer je moet draaien. Omdat het maar zo kort is en het het laatste nummer is ga ik daar altijd helemaal fabank. Met nog 2 minuten te gaan kwam het stoom me al uit de oren, maar toch gewoon dik bijgedraaid. Met nog 1 minuut te gaan een kwartslag bijgedraaid, en op 30 sec nogmaals. Die laatste draai zorgde ervoor dat de rem er vol opging voor mn gevoel, en dat ik elke vezel in m'n benen en andere spieren nodig had om de pedalen rond te krijgen. Ben er van overtuigd dat als ik zou afhaken, ik de pedalen niet meer op gang zou krijgen door de hoge weerstand. Toch doorgerost en volgehouden. Louwie telt af, dus je weet hoe ver het nog is. De 30 seconde duurde wel tergend lang. Eenmaal bij nul moest ik helemaal leeg over mn fiets met een torenhoog ademritme flink naar adem happen. Geen idee wat mn hartslag was op dat moment maar voor mn gevoel moet het tegen de 200 zijn geweest.
Ik was echt helemaal gesloopt na de cooling down, en kon slechts vanuit de spinningzaal naar beneden strompelen, daar waar ik normaal met 2 treden tegelijk naar beneden spring. Thuis was ik nog steeds behoorlijk bek-af. Niet vaak zo leeg gevoelt na een lesje spinnen. Is dat het effect het niet weten wat je hartslag is? Wellicht.
Toch hoop ik dat Polar snel mn horloge weer gefikst heeft, en nu permanent. Afwachten.